“شکوه تنهایی”

⭐️ تنهایی غم نیست. خسارت نیست. بی‌کسی معنا نمی‌دهد. آن فرصت جشن گرفتن با خودیت متعال خویش است. یک فرزانه مقلد خداست. خدایی که تنهاست و در عین حال با همه است. اگر سالکی بدین کیفیت نائل شود و همچنانکه با همه است، تجرّد و تنهایی‌اش را پاس بدارد، یک واصِل به تمام معناست. چنین کسی تمامیت هستی را با تنهایی مقدسش شکار کرده است. ای دوست، تو آنگاه شکوفا می‌شوی و جهانی می‌گردی، که به تجرّد خود دست‌یابی و همچون شجره‌ای شکوفا بر پای خویش باشی. این تنهایی که می‌گویم معنای دیگری از خداگونگی است.

مسعود ریاعی