“زبان هستی”

⭐️ هر بخشی از هستی زبانی دارد که با همان سخن می‌گوید. انسان با زبانی که در کام دارد، خورشید با تابش اشعه‌هایش و سایه‌روشن‌هایی که ایجاد می‌کند، دریا با خروش امواجش، هوا با وزیدن‌هایش، آتش با میزان سوزندگی‌اش، افلاک با جاذبه‌های عظیم‌شان، سلول‌ها با ترشحات شیمیایی‌شان، گل‌ها و گیاهان با پراکندن رائحه‌ها‌شان، سنگ‌ها و فلزات با میزان صلابت و سنگینی‌شان، کوه‌ها و تپه‌ها با پستی‌ها و بلندی‌هایشان، و…
با این وجود؛ همگی در یک چیز مشترک‌اند؛ تمامی‌شان ارتعاش ایجاد می‌کنند. هر موجودی ارتعاش خود و زبان خود را دارد. این جهان مجموعه‌ای از انواع ارتعاشات است. در این میان بالاترین و لطیف‌ترین ارتعاش از آنِ سکوت است. سکوت و خاموشی، مادر همهٔ ارتعاشات است. با سکوت همه‌جانبه می‌توان به ریشه رفت و با مشاهده می‌توان به فهم زبان‌ هستی نائل شد.

مسعود ریاعی