“وجهی دیگر در معنای الف لام میم”

⭐️ اَل نام بزرگ خداست و میم اشاره به انسان کامل است. به عبارتی؛ “تجلّی نور خداوند در انسان کامل”.
⭐️ الم شهر خداست. “اَلُم” در واژهٔ اَکدی شهر است. در برخی زیگورات‌ها (معابد مُطَبَّق مقدس) در سنگ‌نوشته‌های کشف‌شده، آن با پیشوند اَلُم آمده است. همچنین ELAM در زبان سومری به معنای بالا و رفیع است. Elu مترادف “عَلی” در عربی و به معنای بلند و بَر است. ایلامتو ( و به سبک نوشتاری دیگر؛ “علامتُ”) ترکیبی از واژه‌‌های سامی [که مادر زبان‌های عربی و عبری است] از ایلا (“ال”) به معنی الهه (“اله”) و متو ( بر پایه “میم”) به معنی سرزمین و جای نزول است. و زبان‌شناسان آن را در ترجمهٔ سنگ‌نوشته‌های یافته‌شده در زیگورات‌های بین‌النهرین، به عنوان “ارض اله” یا “المنزل العالی” معنا کرده‌اند. شهر خدا را می‌توان به واژهٔ دیگری نیز در قرآن یافت و آن “بَلَد” است؛ “لا اُقسِمُ بهذا البَلَد”! از معانی اصلی بَلَد، صدر یا همان سینه است (مقائیس اللغة). و آنچنانکه فرموده‌اند؛ “قَلب المُؤمنِ عَرشُ الرَّحمٰن”! و پیامبر خدا یک شهر بود که خود گفته‌اند؛ “اَنَا مَدِینة…”!
همچنین است انسان کاملی که خدا با اوست، او نیز شهر است. در چنین شهرهایی ارواح بسیاری رفت و آمد دارند، بهره می‌برند و زندگی می‌کنند.
⭐️ از این منظر؛ “الم” اشاره به وجودی زنده است نه الفبای زبانی. این وجود زنده خود کتابی است زنده که در آن هیچ شکی نیست. زیرا قابل رؤیت است. واقعی است.
⭐️ و یادت باشد که شهر خدا، شهر صلح است، شهر مهر و رحمت است، شهر حیات و آگاهی است، زیرا نور خدایی که اَحسَنُ الخالِقِین است در آن ساکن است.

مسعود ریاعی