“رهایی از اسارت‌های معنوی”

\⭐️ سالک آن است که خود را هم از اسارت مادیت ‌و هم از اسارت معنویت، هر دو آزاد کند. مادیت شیفتگی به عالَم محسوسات است و معنویت شیفتگی به مفاهیم و برداشت‌های ذهنی. برخی برای رهایی از اسارت مادیت به معنویت پناه می‌برند. گویی نمی‌دانند که اسارت‌های معنوی به مراتب پیچیده‌تر و هول‌انگیزتر از اسارت‌های مادی است. ای دوست، روزی در خواهی یافت که مادیت و معنویت هر دو اسارت‌آور‌ بوده‌اند. هیچکدام رهایی‌بخش نبوده و نیستند. در بهترین حالت همچون مُسکّن عمل می‌کنند. و مُسکّن درمان‌کننده نیست. بدان که حقیقت محض نه مادی است نه معنوی. آن نه در گِرو مادیت است و نه در گِرو مفاهیم و برداشت‌های معنوی. حقیقت محض که همان خداست از هر دو آزاد است. بر فراز هر دو است. از مادیت به معنویت پناه بردن مثل از چاله در آمدن و به چاه افتادن است. اسیر شبکهٔ تار عنکبوتی معانی و برداشت‌های رنگارنگ مشو. و اگر در عوالم معنوی به دام افتاده‌ای خود را نجات بخش. با مراقبه، با مردن قبل از مرگ، از آن عوالم بگریز. فرار کن. “فَفِروُّا اِلَیَ الله”! یگانه پناه تو تنها آن یگانه زندهٔ مطلقِ همیشه ‌بر فراز است. یگانه‌ای که فراتر از هر مادیت و معنویتی است. بدان که نه مادیت تو و نه معنویت‌ات هیچکدام نجات‌بخش نیستند. دلخوش به هیچکدام نباش. خود را پاک و خالی کن و همهٔ نظریه‌پردازی‌ها را به دور بریز و تا فرصت هست و هنوز زنده‌ای شجاعانه از آنها عبور کن.

مسعود ریاعی