“خودت را مهم تر از دیگران مپندار”

☆ وقتی در طبیعت خدا گام بر می داری، باید بدانی که هیچ چیز از چیز دیگر مهم تر نیست. من هرگز خود را مهمتر از چیز دیگر نمی دانم. نه از آن تکه سنگ، نه از این خاک زیر پا، نه از آن قارچ روئیده در پای آن درخت، نه از این برگ های زرد فرو افتاده بر زمین… ما همه همکاریم. با هم کار می کنیم. اینجا کسی مهمتر از کس دیگر نیست. هر کدام که نباشند طبیعت چیز بزرگی کم دارد. اگر خودت را مهم تر ندانی، اگر خودبزرگ بینی ات را رها کرده باشی، خطری تهدیدت نمی کند. همه چیز در هماهنگی مسحورکننده ای به پیش می رود. حتی اگر اتفاقی بیفتد، آن یک فرصت است. فرصتی رشددهنده که برای همه ی جزء های طبیعت، نیک و مفید است. خطر آن گاه است که خود را مهمتر بپنداری و سلطه گری پیشه کنی. اینجا دانشگاه طبیعت است و تو در این فضای زنده ی آموزشی یاد می گیری که برای دیگران هم حق قائل شوی. دیگرانی که به شکل و اندازه ی تو نیستند، مثل تو فکر نمی کنند و برداشت شان از جهان هستی همچون تو نیست. اما به اندازه ی تو مهم اند. انسان های خودبزرگ بین و همیشه حق بجانب بدون استثناء با روح بزرگ طبیعت بیگانه اند. آنها اصیل نیستند و هنگام مرگ شان، خوار و ذلیل مقهور همان چیزهایی می شوند که روزی حقیر و بی ارزش شان می پنداشتند.

مسعود ریاعی