“بی دینی و آزادگی”!

☆ روزی کسی مرا پرسید: آیا می شود کسی دینی نداشته باشد اما با شرافت زندگی کند؟!
بی معطلی و محکم به او پاسخ دادم: بله، می شود. و راه آن آزادگی است. و این از جمله مشهور امام حسین(ع) کاملاً مشهود است “اِن لَم یَکُن لَکُم دِیناً فَکُونُوا اَحراراً” (اگر دینی ندارید، پس آزاده باشید)! آری، انسان می تواند با آزادگی با شرافت زندگی کند. می تواند اصیل و قابل اعتماد باشد. اما پیش از هر چیز باید آزادگی را بفهمد. آزادگی، وِل بودن نیست. هر کاری دلم بخواهد می کنم، معنا نمی دهد. آزادگی رهایی از بندهای حماقت و جهالت نفس است. آزاده برده ی هیچ کس و هیچ چیز نیست. آزاد است و تحت امر حرف این و آن عمل نمی کند. کسی است که به دیگران آسیب نمی رساند. بخاطر رفع احتیاجاتش فریبکاری و مظلوم کشی نمی کند. شهادت دروغ نمی دهد. در امانت ها خیانت نمی ورزد. اهل تجاوز به حقوق کسی نیست. او از همه ی این آلودگی ها، آزاد است. رهاست. زیرا آزاده است. آزاده کسی است که همواره آنچه را که برای خود می خواهد همان را برای دیگران طالب است. او حتی گاه برای راحتی دیگران از حق خود می گذرد. می بخشد بی آنکه انتظار تشکر یا پاداشی داشته باشد. آزاده نه خود اسیر کسی می شود و نه کسی را اسیر خود می کند. از من پرسیدی آیا می شود دینی نداشت و با شرافت زندگی کرد؟! بله، می شود. و راه آن آزادگی است.

مسعود ریاعی