“گذر از خوب و بد”

– سالک هر دم از خوب و بدش توبه می کند. او نه به خوبش دلگرم است و نه به بدش دلسرد. او هر صبح و شام خود را از اندیشهٔ هر دو خالی می کند و بدنبال السابقون السابقون هم از دنیا می گذرد هم از آخرت. اینچنین کسی همان است که به خودیت خود نائل می شود. “خیر” که فراتر از خوب و بد است، جایگاه ابدی سالک است.

مسعود ریاعی