“سنگ حکیمان”

☆ حجر الفلاسفه (سنگ حکیمان) در کیمیاگری باطنی، وجود واسطی است که جامع اضداد است. سنگ متعارف نیست. یک وجود زنده است. می توانی انسان کاملش بنامی. جسمی روحانی، یا روحی جسمانی. او واسط عالَم کبیر و عالَم صغیر است. برزخ میان آن دو است. پیوند دهنده شان است. سنگ حکیمان، “میزان” هم هست. جداکننده ی سِره از ناسِره. نور از ظلمت. جریان روحی اش همچون اکسیر عمل می کند، ناخالصی های سالک را می زداید و هر دم او را ناب تر می کند. او چکیده ی هر دو عالَم است. از هر دو به وفور در خود دارد. این یعنی او فراتر از اضداد است. آشتی دهنده ی اضداد است. زیرا جایگاهش “مجمع البحرین” است. درست بین دو دریای وجود!

مسعود ریاعی