نور هنگام نزول از اعلی مرتبه ی هستی، “ماده” خلق می کند. ماده در ماده. از لطیف ترین نوع ماده در عوالم بالا بگیر، تا ثقیل ترین نوع آن، در عوالم پایین. اما نور به هنگام سیر صعودی اش، “صورت”، خلق می کند، صورت از صورت بیرون می کشد! او در این مرحله مصوّر ذات می شود. به درون ها صورت می بخشد. پنهان را آشکار می کند، و خلائق را به “یَومَ تُبلَی السَّرائر” می کشاند! پس هشیار باش! در سیر صعودی هر چه که تعلق به ماده، کمتر شود، صورت لطیفتر می گردد! این نکته که گفته شد را سالکان هشیار، مفت از دست نمی دهند.
مسعود ریاعی