“حکمت”

“حکمت” یک چیز اکتسابی نیست. آنچه اکتسابی است، دانش است نه حکمت. اتصال به “عقل فعّال” را حکمت گویند. و عقل فعّال، یک “نور خلّاق” است که از بالاترین مرتبه ی وجود برخوردار است. آن که به چنین روشن بینی و اشراقی نائل شود، یک حکیم مُتاَلَّه است اگر چه حتی یک کتاب نخوانده باشد. آنان که حکمت را به اکتسابی و غیر اکتسابی تقسیم می کنند، معلوم است که از حقیقت حکمت دورند. حکمت، نه علم است نه فلسفه، آن یک “خیر کثیر” است که خداوند به هر کدام از بندگانش که بخواهد عطا می کند. آن یک عطاست نه یک اکتساب. حکمت، توانایی فهم حقایق است، و حکیم، صاحب بصیرتی است که حقایق هستی را به نیکی در می یابد و همواره بهترین “حکم” را نسبت به مسائل و ماجراهای حیات ارائه می دهد.

مسعود ریاعی