امام حسین(ع):
اما بعد، من یارانی صمیمی تر و بهتر از یاران خود نمی شناسم، و خاندانی فرمان بردارتر و به هم پیوسته تر از خاندانم سراغ ندارم. پس، خداوند از جانب من به همه ی شما خیر دهد. هان! من می دانم که ماجرایِ فردا روزمان با این دشمنان چه خواهد بود. هان! من شما را مرخّص کردم. پس همگی بروید. شما آزادید و مرا بر شما عهد و بیعتی نیست. اینک شب، شما را در بر گرفته است، آن را مَرکَب خود سازید! … یاران گفتند: چرا چنین کنیم؟! تا بعد از تو زنده بمانیم؟! خدا هرگز آن روز را نیاورد!
تاریخ طبری ج ۵ ص ۴۱۸