“در معنای هنر”

⭐️ واژهٔ “هنر” در فارسی باستان، از دو کلمه “هو” به معنای خوب، و “نر” به معنای مرد است. هنر به معنای “خوب‌مردی” یا همان “جوانمردی” است. هنرمند یعنی جوانمرد. و صفت جوانمردی هم زنان را شامل است و هم مردان را. بر این اساس آنان که از جوانمردی بویی نبرده‌اند نشاید که هنرمند نامیده شوند. آن “اهل فتوَّت” که در قرآن و دیگر کتب وحیانی بدان‌ها اشاره رفته است همگی به معنای واقعی کلمه، “هنرمند” اند. همانان که هنر زندگی و تعامل با دیگران را به نیکی آموخته‌ و بدان عامل‌اند. و نیز از آنجا که “خوب” خداست، می‌توان گفت که هنرمند واقعی، همان “مرد خدا”ست. از “رِجالُ الله” است.

مسعود ریاعی