“انواع وصال حق”

⭐️ یکی واصِلی است که ارادهٔ خویش را ترک گفته، فلذا ارادهٔ حق از طریق او به ظهور می‌رسد. و دیگری واصِلی است که خدا او را و اراده‌اش را پذیرفته و به او گوید؛ “اِذهَبْ اِلیٰ ما شِئتَ فَاَنتَ مَنصُورٌ” (تو سوی آنچه خواهی برو، که یاری شده‌ای)! واصِل اولی اراده‌ای از خود ندارد. او همچون نی‌ای تو خالی در دستان حق است و هر چه بخواهد در او می‌دمد اما واصِل دوم را اراده‌ و خواستش را پذیرفته‌اند. چنین کسی هر چه بگوید و هر آنچه به انجام رساند اِذن و تأیید الهی را پیشاپیش با خود دارد. گاه واصِل اول به واصِل دوم ارتقاء می‌یابد و این موهبتی عظیم است. “کُن لِی اَکُن لَکَ”(از آنِ من باش تا از آنِ تو باشم)!

مسعود ریاعی