“سفر بخیر”

⭐️ همچنانکه مکان‌هایی است خاص که گذر به دگر سو از آن‌ها میسر است، زمان‌هایی است خاص که دروازهٔ الوهیت به لطف گشوده می‌شود. “وَ ذَکِّرهُم بِأیّامِ الله اِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیاتٍ” (آن‌ها را به روزهای الهی یادآور شو، که در آن نشانه‌هایی است)! این‌ها دروازه‌های عروج سالکان فرزانه‌اند که پایان هر دوره‌ای برایشان گشوده می‌گردد. در این کیفیت نه زمین و نه آسمان هیچکدام مانع عروج تو نخواهند بود. پس سفر بخیر. چه آسمان را با تمامی وسعتش برای تو چون طوماری در هم پیچیده‌اند و گذر را بر تو آسان نموده‌اند؛ “یَومَ نَطوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِجلِ للکُتُبِ”! آن که به لطف لطیف گذر کند بر او هیچ حسابی نیست. نباید هیچ خوفی از حساب و کتاب داشته باشد. این دیگران‌اند که باید حساب پس دهند. این عروج نیافتگان‌ دنیادوست‌اند که در بدبختی و شقاوت مانده‌اند. سالکان واصِل به ملکوت خویش “یُرزَقُونَ بِغَیرِ حساب” اند! نشانهٔ زمان پرواز آن گاه است که از همه‌چیز و همه‌کس دل کنده باشی. تنها اینچنین کسی آمادهٔ سفر است و تنها اوست که خودانگیخته زمان و مکان درست پرواز را در خواهد یافت. پس سفر بخیر…

مسعود ریاعی