“غبار و ارابه و لقمه …”

– مسیح (ع) به حواریون فرمود: اگر اهالی شهری به پیام شما توجه نکردند، به هنگام ترک آن شهر حتی گرد و غبار آنجا را از پاهایتان بتکانید!
-کنفوسیوس از آب چاهی که متعلق به راهزنان بود، نمی‌نوشید!
– تسانگ تزو ارابه‌اش را از شهری که مردمانش شرافت و آبرویی نداشتند، عبور نمی‌داد!
– اولیاء خدا هرگز لقمه‌های اهل ظلم را نمی‌خوردند…
اینها همه درس‌های عملی سلوک است. اگر می‌خواهی حقیقت را معرفت یابی و با آن به زیبایی لقا کنی، باید همه‌جانبه پاکی را پاس بداری. باری به هر جهت نمی‌شود.
“انسان باید به طعام مادی و معنوی‌اش بنگرد”!

مسعود ریاعی