“ایمان در حال”

⭐️ ایمان واقعی در “حال” معنا می‌دهد نه در گذشته. وقتی قرآن می‌گوید “یا أیُّهَالَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا” (ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، ایمان بیاورید!!) این بدان معناست که پیوسته در “حال” باشید و به گذشته و ایمانی که در گذشته داشته‌اید اکتفا نکنید. چه ایمان واقعی امری زنده و جاری است و آنْ به آنْ خود را تجدید می‌کند. ایمان امری فزاینده است. “فَزادَهُم اِیماناً”! برای یک سالک فرزانه ایمان امروزش همان ایمان دیروز نیست. او در جریان ایمان جاری است. پیوسته نو می‌شود. پیوسته بر او و بر آگاهی و معرفتش افزوده می‌گردد. ای دوست، ایمان نجات‌بخشی که قرآن می‌گوید در “حال” معنا دارد. پویاست. زیرا زندگی پویاست. و تنها این ایمان است که باعث ارتقاء شعور می‌گردد. ایمان، صرفاً بر اساس “گذشته”، می‌شود عقیده. می‌شود ایدئولوژی. حال آنکه سخن قرآن از عقیده و ایدئولوژی نیست. سخن از “ایمان” زنده و فی‌الحال است. حتی یک آیه در قرآن نمی‌یابی که بگوید؛ به خدا و روز جزا عقیده داشته باشید! بلکه می‌فرماید ایمان داشته باشید. و ایمان عقیده نیست. آن امر دیگری است. تو نمی‌توانی از ایمان در حال، عقیده و ایدئولوژی خشک و لایتغیر بسازی. این ناممکن است. زیرا در ایمان در حال، مدام جریان حیات و آگاهی‌ها و انرژی‌هایش آنْ به آنْ در حال تغییر و شدن هستند. ایمان در حال، یعنی زنده بودن، زنده دیدن، و زنده جاری شدن. ایمان در حال، دریافت “زنده” است. همان سیر الی‌الله است.

مسعود ریاعی