“آتش و آب”

– همهٔ ما در زندگی باید یکبار هم که شده همچون موسی به آب زده و از دریای سرخ تسلیم‌وار عبور کنیم تا لایق ساحل رهایی گردیم. آن هم درست همانجایی که خود را در بن‌بستی گریزناپذیر می‌بینیم.
– همه ما یکبار هم که شده باید تسلیم‌وار همچون ابراهیم به آتش رویم تا از امید بستن به این و آن دست بشوییم و به اِخلاص مزهٔ یگانگی را دریابیم.
فرصت گذر از آتش و آب، برای هر سالکی به گونه‌ای اتفاق می‌افتد. آن در جریان زندگی‌اش نهفته است. ای دوست، چون به این موقف رسیدی نه از آب بترس و نه از آتش. از این بترس که نتوانی بر یگانه توکّل کنی و بر پای خویش بایستی.

مسعود ریاعی