“هدایت فقط بدست اوست”

☆ هدایت به معنای تام و حقیقی آن، نه به کتاب خواندن است، نه به فکر کردن است، و نه حتی آنگونه که بسیاری پنداشته اند، به نزد استادی رفتن است. تنها راه هدایت به نجات و رستگاری، با خدا آشتی کردن است. خدا را داشتن است. هیچ راه دیگری جز این نمی شناسم. نیست که بشناسم. این را کسی می گوید که راه ها را امتحان کرده است. تو باید با آن مطلق نامتناهی از دَرِ صلح و آشتی در آیی و با تمام وجود تسلیمش شوی و دگر هیچ نگویی. در جریان حیات با او رهسپار شوی، بِرَوی، هر جا که رفت. و در این تسلیم، خوب و بد نکنی. شک نکنی. و نترسی. به یقین می دانم و به یقین بدان که هیچ کس قادر به هدایت من و تو نیست جز خودش. این نکته را عمیقاً دریاب و هرگز با توجیهات ذهنی آلوده اش نکن. او را که داشته باشی، هدایت شدنی است. اتفاق افتاده است. او را که نداشته باشی حتی اگر نوری قلمبه از آسمان بیفتد و ملائکه را هم ببینی، هیچکدام قادر به هدایت تو نیستند. هدایت فقط به دست خدا و به خواست اوست. پس تمام تلاشت را برای حفظ “او” مصروف بدار تا او نیز حفظ ات کند؛ اِحفِظِ اللهَ یَحفِظکَ”. از این صراط مستقیم خارج مشو. به جای دیگری مرو. مگذار توجیهات و نظریه پردازی ها به بازی ات بگیرند. او را داشته باش، که تنها داشتن اوست که عین هدایت است. و همواره این آیه را به یاد داشته باش که “اِنَّ هُدَی اللهِ هُوَ الهُدی” (تنها هدایت خدا، هدایت است).

مسعود ریاعی