“بوی سفر”

– چنان آمادهٔ سفر باش که دلت برای هیچ چیز و هیچ کس تنگ نشود. من خود چنان آمادهٔ سفرم که همه چیز این دنیا اعم از خوب و بدش را پشت سر نهاده ام. در آرزوی چیزی نیستم و برای هیچ چیز و هیچ کس دلتنگی نمی کنم. چون سیارکی از مدار جاذبه شان گریخته ام. نه نیاز به پول و مال دارم، نه نیاز به آبرو و توجه دیگران دارم، نه نیاز به مقام و احترام دارم، و نه نیاز به هیچ چیز دیگری که در این دنیا ارزش محسوب می شود. رهایش کرده ام و آن را به دوستدارانش وانهاده ام. ای دوست، تو یا مسافر هستی یا نیستی. اگر هستی باید بوی سفر بدهی نه ماندن. این سطح از حیات همین بود که تجربه اش کردی. بیش از این لذتی ندارد که به تو بدهد. پس آگاهانه از هر تعلقی دست بردار که تجربه های والاتری در انتظار است.

مسعود ریاعی