” انواع کوره های کیمیاگری”

☆ بدون شک در قرآن کریم که “تِبیانَاً لِکُلِّ شَیء” است بسیاری از قواعد کیمیاگری باطنی مستور است. در برخی از روایات نیز به وضوح آمده است که اولیای بزرگ الهی علیهم السلام از قواعد کیمیاگری هم مطلع بوده و هم قادر بر انجام آن بوده اند. فلذا می توان گفت؛ ناخالص را خالص کردن و اکسیر وجودی ساختن، کار کتاب خداست که بدست اولیاءش انجام می پذیرد. از این منظر می توان اذعان نمود که اسامی متنوع جهنم همچون جحیم و لَظیٰ و حُطَمَه و هاویه و سَقَر و سَعیر، و همچنین اشاراتی چون “وَقُودُهَا النّاسُ و الحِجارَة” (سوختی که از مردمان و از سنگ است)! و یا آنجا که می فرماید؛ پوشش شان از “قَطَران” است، و یا آیاتی که در آن سخن از آهن و سرب و مس و طلا و نقره است، و یا سد سازی خاص ذوالقرنین، و یا آنجا که می فرماید؛ “کُلَّما نَضَجَت جُلُودُهُم بَدَّلناهُم جُلُوداً” (هر گاه پوست شان(جلدشان) بسوزد، برایشان روکشی دگر جایگزین می کنیم)!… هر کدام به نوعی اشاراتی اسراری به قواعد کیمیاگری و به ظرف و مظروف و روند کار انواع کوره های خالص سازی است. در این آیات و نیز در آیات مشابه دیگر، بی شک قواعدی اسراری نهان است که البته ما از چند و چون آن بی خبریم لکن اولیاء الهی علیهم السلام بخوبی از آنها و کارکردشان مطلع اند. خوب است بدانی که در کیمیاگری باطنی از نوع جابر بن حیان که خود از شاگردان خاص امام صادق (ع) بوده نیز به انواع کوره ها همچون کوره های تکلیس (که به شکل مربع و به طول چهار ذراع، عرض چهار ذراع و دیوارهایش به ضخامت نصف ذراع است)، کوره های تصعید (که دارای سرپوش با تعقّر زیاد است)، کوره های تقطیر (که در کتاب “رأس الکمال” به کیفیت آن اشاره شده است)، کوره های اِحیا (که محتوایِ موجود در آن پس از حل شدن، جامد خالص می شود)، کوره های گداخت و ذوب، کوره های انحلالی یا حل کننده، کوره های تثبیت کننده یا “التنور”، -که هر کدام بر اساس میزان و نوع آتش و حرارتی خاص کار می کنند- اشاره رفته است. البته برخی از آتش ها نیز از سرمای شدید ساخته شده اند! یعنی نار شان از جنس یخ است. چیزی شبیه یخ خشکی که امروزه برای داغ کردن استفاده می شود…
خلاصه حکایت عجیبی دارد این کیمیاگری باطنی. وقتی از این منظر به آیات به ظاهر ناری می نگری، درخواهی یافت که بر خلاف تصور عوام، مسئله اصلاً شکنجه مخلوقات نیست بلکه بیانِ اسراریِ روندِ خالص سازی و نیل به کمال هر پدیده است، که البته این مهم با انواع ماجراها در کارگاه هستی و در جوشش جریان حیات به وقوع می پیوندد. و یادت باشد که پیامبر(ص) فرمود؛ “النّاسُ مَعادِنٌ کَمَعادِنِ الذَّهَبِ وَ الفِضَّةِ” (مردمان معادنی همچون معادن طلا و نقره اند)! این یعنی هر کس گوهری نهان دارد که علم کیمیاگری باطنی با اتخاذ شیوه های متناسب با هر شخص، این گوهر های خداداده را استخراج و به ظهور می رساند. ای دوست، در تک تک ماجراهای مهم زندگی ات، کوره ای نهاده اند. نترس و به ناب شدن سلام کن!

مسعود ریاعی