نکات قرآنی 628

“اَلَیسَ مِنکُم رَجُلٌ رَشِیدٌ”
(آیا در میان شما یک مرد “رشید” نیست؟!)

– “رشید” رشد یافته ای است که خودش “مرشد” خودش است. او تحت ارشاد کسی به سر نمی برد. پیرو و مقلد نیست. بردهٔ کسی نیست. اسیر افکار و اوهام دیگران نیست. رشدیافته ای است که روی پای خودش است. برخوردار از نور خود و روح خودش است. مستقل است. آزاد است. خودِ خودش است. در هر دوره ای انسان‌های رشید، بسیار نادر و اندک اند. انگشت شمار اند. با این وجود حتی یکی شان هم برای شهر و دیاری کافی و کارآمد و کارساز است. “رشید” از اسماءالله نیک است. مظهر مردانگی و فتوّت است. اهل عمل صالح است. رشید بودن به قدرت و شوکت و ثروت نیست. قرآن امثال فرعون را رشید نمی داند؛ “وَ ما اَمرُ فِرعَونَ بِرَشِیدٍ”! آنها از رشادت و مردانگی به دورند. اصلاً درکی از آن ندارند. رشید، رشدیافته ای است که مستقیماً متصل به نور حکمت است. دارای اقتداری باطنی است. کسی است که خود صاحب اِذن است. می تواند رأساً اقدام کند و نیاز به کسب اجازه از غیر ندارد. زیرا او مقبول آسمان است و از منظر الهی، رشید است، “رشید”. اگر حتی یک “رشید” میان قوم لوط پیامبر بود، محال بود خداوند شهرشان را زیر و رو کند!

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی