☆ اهل مشاهده چنین گفته اند که عالَمی لطیف در جنب این عالَم ثقیل است که در وضعیت معکوس قرار دارد. مثلاً اگر ریشه های درخت در اینجا پایین و شاخه ها رو به آسمان است، در آن کیفیت روحانی شاخه ها رو به زمین و ریشه ها در آسمان است. مفهوم در دست بودن میوه های آسمانی نیز به همین معناست. حال سوال این است که یک سالک برای بهره مندی از عالَم لطیف چگونه باید در زندگی زمینی اش عمل کند؟! بگذارید با مثال ساده تری مسئله را پی گیری کنیم. وقتی روبروی آینه قرار می گیری، تصویر در آینه را آن عالَم لطیف فرض کن. اگر بخواهی دست راست تصویر آینه را به سمت خود بکشی، باید دست چپ خود را به سوی آینه ببری. این واضح است و تقریبا همگان از آن آگاهند. حال بر گردیم به سراغ پرسش خود، که امری باطنی است. دقت کن! برای آنکه آن عالَم لطیف را نسبت به خود فعال کنی، مثلاً چیزی دریافت کنی، در اینجا باید معکوس عمل کنی یعنی چیزی بدهی! انفاق کردن در اینجا، دریافت کردن از آنجاست. اگر در اینجا اِطعام کنی، از عالَم لطیف رزق خواهی گرفت. اگر در اینجا آگاهی دهی، آگاهی لطیف دریافت خواهی کرد. اگر در اینجا خدمت دیگران کنی، به اسراری ترین وجه، خدمت کرده خواهی شد … و بالعکس، آنکه در اینجا به فکر خود است، آنجا به فکرش نیستند، و او را به خود وامیگذارند. صریح و واضح. این دو عالَم، دو منطقه ی مجزا و بی ارتباط نیستند، بلکه در هم تنیده اند. دو کیفیت از وجودند که در تأثیر و تأثر از هم بسر می برند. لطیف را آسمانی بگیر و ثقیل را زمینی. و بدان که: “وَ رِزقُکُم فِی السَّماءِ وَ ما تُوعَدُونَ” (و رزق شما و آنچه به شما وعده داده شده، در آسمان است!). ای دوست، وقتی آسمانی عمل کنی، اگرچه در زمینی، ولی از آنِ عالَم ثقیل نیستی. تو از آنِ عالَم لطیفی. و روزی نه چندان دور به تمامی به همان ملحق خواهی شد.
مسعود ریاعی