“خلاص شدن”

☆ اول باید آزاد شوی، بعد دیندار شوی. انسانی که در بند عواطف و ذهنیات جاهلی است، دیندار نیست. پیامبر(ص) در جامعه ای مبعوث شد که همه از درون در بند رسومات جاهلی گرفتار بودند. او خوب می دانست که آنها تا از این غل ها و زنجیرها رها نشوند، دین حقیقی را لمس نخواهند کرد. نهضت او پیش از هر چیز یک نهضت بیداری بود. زیرا نسل ها دوره به دوره به خواب می روند، شرطی می شوند، و تن به بت پرستی های مدرن می سپارند. عواطف پرستی و ذهنیت پرستی ریشه ی تمامی بت پرستی های امروز است. سالکی که بتواند خود را از انواع شرک و بت پرستی های ذهنی رها سازد، به مغز قرآن و تمامی کتب الهی دست یافته است و بدون شک “الدین الخالص” را تنها نزد چنین فرد آزاد شده ای میتوان یافت. چه “خالص” به معنای خلاص شده و آزاد گشته است که خود خلاص کننده و رهاننده نیز هست. به قول قرآن؛ “آگاه باشید که دین خلاص کننده از آنِ خداست! “اَلا لِله الدِّینُ الخالِصُ”. این آیه شریفه صریحاً به تو می گوید که دین خدا باید تو را آزاد کند و از رنج خلاصت سازد، پس اگر آزاد نشده ای و خلاص نگشته ای یعنی هنوز برخوردار از دین خدا نیستی. آن که خلاص شود “مُخلَص” نام دارد و باز به قول قرآن؛ تنها مُخلَصِین اند که مورد بازخواست قرار نمی گیرند و از تیر رس شیطان به دورند. و به یاد داشته باش که دین ها انواع و اقسام دارند اما تنها “دین خالص” است که از آنِ خداست.

مسعود ریاعی