“اِعتباط”

☆ اِعتباط، انجام کاری بدون انگیزه و علت و سبب را گویند. در یک کلام، عمل و یا دست کشیدن از عملی است که “برای” چیزی نیست! علتی هم ندارد! چنین اقدامی از نگاه انسان ذهنی، خلاف عقل جزئی است. زیرا از کودکی به انسان ذهنی القاء کرده اند که کارهایش حتما باید برای چیزی باشد و هدفی را دنبال کند. اما سالکان در موقفی باید بیاموزند که بر اساس “اِعتباط” کار کنند. یعنی کارشان بدون سبب و علت ذهنی، و برای چیزی و یا رسیدن به جایی نباشد. به عبارتی اقدام به کاری که آلوده به هیچ سبب و انگیزه و احساسی نیست. در این کیفیت سالک می آموزد که این خود کار است که ارزشمند است نه چرایی و یا نتیجه ی آن. بدیهی است سالکانی که در این مرحله بسر می برند، گاه از نگاه انسان معمول، مجنون به نظر آیند. اما به واقع آنها مجنون نیستند، بلکه “عمل پاک” را تجربه می کنند. همان چیزی که انسان عادی با مفهوم آن بیگانه است.

مسعود ریاعی