هر گاه به خود بنگری و خودِ قابل دیدنی را ببینی، آن میشود خودبینی! اما اگر روزی بر خویش بنگری و خودی نبینی، آن دگر خودبینی نیست، مشاهده است. در این مرحله هر خودی محو شده است جز خود متعالی که نه قابل دیدن است و نه قابل اشاره کردن. زیرا نامحدود است. و این همان خودی است که همواره با اقتدار تمام وجود داشته است.
مسعود ریاعی