“ریاضت کِشی!”
دی 29, 1396دی 29, 1396
	
		در سلوک قرآنی، دو سفر می بینی، یکی سفر به خدا (اِلَی اللهِ)، یکی سفر در خدا (فِی اللهِ). سفر به خدا، با تسلیم سالک و محو منیّت اش، پایان می پذیرد. اما سفر در خدا، پایان ناپذیر و نامتناهی است. آن تجربه ای است که خاص توست. و از آنجا که خدا، زمان و مکان ندارد، پس سفری به ناکجاآباد، یعنی به “کیفیتی متعالی از بودن” است که جز واصِل به حق، کس از آن خبر ندارد.
مسعود ریاعی
