برخی از صاحبان روح های بزرگ هستند که هیچگاه در مقام استادی ظاهر نمی شوند، آنها بیشتر در لباس شاگردی و سالکی می آیند. و بی آنکه کسی به هویت اصلی شان پی ببرد، تاثیرات بزرگ و درس های بزرگ را می دهند و می روند. نقل است که اسکندر نیز این نکته را از برخی حکمای اسراری یاد گرفته بود و از همین شیوه در اداره برخی از امور بهره می برد. او چون می خواست که به جایی پیکی بفرستد، خود، لباس پیک سواران را می پوشید و می رفت و می گفت که اسکندر چنین و چنان فرموده است! این نکته را گفتم، زیرا یک سالک باید در هر موقعیتی که هست، مراقب انواع تجلّیات باشد، و درس هیچ تجلّیِ یی را در هر لباسی که ظهور یابد، دست کم نگیرد! و یادت باشد که صاحبان روح های بزرگ، توانایی آن را دارند که گاه چنان ظاهر خود را تغییر دهند که حتی برای آنها که قبلاً آنها را دیده اند، باز ناآشنا جلوه کنند.