“اسماء خدا و مصادیق زنده‌اش”

⭐️ وقتی در کتب وحیانی گفته می‌شود “اسم خدا”، آن اشاره به وجودی زنده است. اسامی خدا واژهٔ صرف نیستند. هر یک از اسماء خدا در هر عصری مصداقی زنده و خاص دارد. اگر آن مصداق زنده را بشناسی و آن اسم را به دعا بخوانی‌، دعایت می‌گیرد. زیرا می‌دانی که را صدا می‌زنی. این “معرفت” یکی از پایه‌های دعا و اجابت است. آنها که نمی‌دانند که را صدا می‌زنند چگونه انتظار اجابت دارند؟! ای دوست، یکی از مهم‌ترین اسرار سلوک شناسایی اسماء خدا با مصادیق‌شان است. در قرآن فهیمانه بنگر و ببین خداوند، برخی از اسماءش را به چه کسانی و در چه موقعیت‌هایی عطا کرده است. ببین حَفِیظ و عَلِیم کیست. رَؤوف و رَحِیم کیست. اَعلیٰ کیست و…
البته باید به یاد داشت که مصادیق اسماء لزوماً و ضرورتاً همواره به شکل انسان نیستند و ممکن است به اشکال دیگری بارز شوند. همچون آن درخت آتشین که بر موسی(ع) عیان گشت.
نکته اینست که از ذات احدیت به دعا بخواهیم که مصادیق خاص اسماءش را تا زنده‌ایم بر ما آشکار کند، که چنین معرفت و شناختی دریافت‌های بزرگ دارد و بسیار مشکل‌گشاست. و یادت باشد که آن ذات یگانه اسماء بسیار دارد و یک سالک فرهیخته در این عمر محدودش “الأسماءُ الحُسنیٰ “ را احصاء می‌کند.

مسعود ریاعی