“اَنصِتُوا”(خاموش باشید)

⭐️ “نَصت” خاموشی است و “سَکت” سکوت است. فرق است مابین خاموشی و سکوت. خاموشی والاتر و عمیق‌تر از سکوت است. آن همه‌جانبه است. برای برخورداری مؤثر از آیات وحی باید خاموش بود؛ زیرا فرمان “اَنصِتُوا” آمده است. و خاموش بودن فقط زبانی نیست. آن اشاره‌ای به توقف ذهن است. در کیفیت خاموشی نه تنها لب سخن نمی‌گوید بلکه جریان هر فکر و خیال نیز متوقف گشته است. در این کیفیت، شخص همچون گِلی نرم و تسلیم، در دستان کوزه‌گر است. دریافت نیک و مؤثر از ارتعاشات آیات وحیانی اینگونه محقق می‌شود نه با ازدحام فکر و رأی و پیش‌ذهنی. این خاموشی است که نور حیات و آگاهی را به خود می‌کِشد. این خاموشی است که جاذب روشنایی‌هاست. در این وادی اسرار؛ هر که خاموش‌تر، روشن‌تر.

مسعود ریاعی