“فطرت‌بخش هدایتگر”

⭐️ ابراهیم از باشعورترین فرزانگان است. بیهوده نیست که قرآن به پیامبر و اهل ایمان فرمان می‌دهد که از آئین ابراهیم تبعیت کنید؛ “اِتَّبِع مِلَّةَ اِبراهِیم”! مگر ابراهیم چه می‌گوید؟! ببین چه می‌گوید؛ “من فقط آن‌کس را که به من فطرت بخشیده، بندگی می‌کنم” (الَّذِی فَطَرَنِی”!) این یعنی راه من راه فطری است. من بر اساس فطرت خداداده‌ام کار می‌کنم. و فطرت، اصل و سِرشت ذاتی توست. خمیرمایه وجودی توست. همهٔ جواب‌ها در آن است. آن‌که بر خلاف اصل و سِرشت خود گام نهد، بی‌شک محکوم به شکست است. ابراهیم بدرستی دریافته است که راه سالکان حق، فطری است. نه ذهنی است و نه تقلیدی. “فَاِنَّهُ سَیَهدِینِ”! آن فطرت‌بخش است که مرا هدایت می‌کند نه کس دیگر. و این همان هدایت درونی بر اساس فطرت خداداده است. فطرتی که همواره با خود تو بوده و هست. و سلوک فرزانگان رسیدن به فطرت خویش است. آنها با سلوک‌شان قرار است حجاب‌های ذهنی را کنار بزنند تا به فطرت خدادادهٔ خود دست یابند. کار سلوک همین است…
فطرت‌بخش‌ات را از طریق فطرتت دریاب!

مسعود ریاعی