⭐️ کار من “ایست” دادن است. “توقف” است. قبل از شروع هر حرکتی ابتدا ایست و توقف لازم است. باید استمرار و تداوم گذشته در جایی در وجودت شکسته شود. اگر در جنگلی گم شوی ابتدا باید بایستی. باید توقف کنی. و در آرامش و سکون چشمانت را بگشایی. نباید حیران و باری به هر جهت به راهت ادامه دهی. نباید راه ضلالت را استمرار ببخشی. این‌کار باعث ضلالت بیشتر است. “بَل هُم اَضَلّ” می‌شوی. و باقیماندهٔ انرژی‌ات را از دست می‌دهی. این ایست و توقف که می‌گویم ضروری است. حیاتی است. و آنگاه روح‌های بزرگی که کارشان راهبردی است به سراغت می‌آیند و به طریق مناسب با فطرتت تو را ره می‌نمایند. ره یافتن، مرحله‌ای پس از ایست است. اگر آن ایست و توقف را نداشته‌باشی، کسی به سراغت نمی‌آید. دریاب نکته را.
مسعود ریاعی
