“رهایی از قفل درون”

⭐️ انسانی که از درون قفل است، انسانی که از درون در اسارت است، هر جا برود زندانی است. فرقی نمی‌کند در شرق باشد یا در غرب. بالا باشد یا پایین. او زندانیِ ذهنیات خودش است. چنین کسی حتی اگر به بهشت هم رود آنجا برایش تنگ و تاریک و حوصله سر بر است. آزادی بیرون بدون آزادی درون بی‌معناست. وقتی شخص اسیر افکار و اوهام و احساسات و عواطف و باورهای سخیف و بی‌ارزش است، فرقی نمی‌کند کجای زمین و آسمان باشد. هر جا که باشد، زندانی است. در رنج است. بالا و پایین و اینور و آنور ندارد. همه جا برایش تاریک و خفقان‌آور است. یک سالک قبل از هر چیز درونش را آزاد می‌کند. آزادی باطنی‌اش را پاس می‌دارد. چه نیک می‌داند که ظاهر همواره از باطن تبعیت می‌کند. باطن که پاک و رها شد، ظاهر نیز محکوم به پاکی و رهایی است.

مسعود ریاعی