“وسعت عبادت”

⭐️ از آن زمان که مردمان، خدای حق را صرفاً درون معابد آئینی‌شان عابد شدند، زندگی بیرونی‌شان را دروغ و فریب و تاریکی فرا گرفت. آنها خدای حق را خودخواهانه از صحنهٔ زندگی راندند و در گوشهٔ محراب‌های رنگارنگ‌ محبوسش نمودند. و زندگی همین شد که می‌بینی. سرد و تاریک و بی‌رمق. و خالی از جوانمردی. ای دوست، مرد آن است که خدا را به گاه معاملاتش عبادت کند. به گاه خرید و فروش. به گاه پرداخت حقوق دیگران. به وقت داشتن‌ها و لذت‌ها. به گاه تفرّج و دیدارها. به وقت توانایی و آرامش. به گاه بی‌مسئله‌گی و بی‌مشکلی. به وقت بی‌خواهشی و بی‌آرزویی.

مسعود ریاعی