نکات قرآنی 755

“هُوَ الَّذِی یُرسِلُ الرِّیاحَ بُشرَاً بَینَ یَدَی رَحمَتِهِ … لَعَلَّکُم تَذَکَّرُونَ”
(اوست که می‌فرستد بادها را بشارت‌دهندگان میان دو دست رحمتش… باشد که متذکر شوید)!

– این آیه به چه معناست و به چه اشاره دارد؟! کدام باد و کدام دو دست؟! ای دوست، این “ریاح”، ریشه در “روح” دارد. آن هر باد و نسیمی نیست. این آیه به صراحت می‌گوید که اینان بشارت‌دهندگان رحمت خدایند. سخن از باد و طوفان متعارف نیست، سخن از موجود زندهٔ بشارت‌دهنده است. بشارت‌دهندگانی که وجودشان، که کلامشان، همچون نسیمی حیات‌بخش، لطیف و نافذ و بارورکننده به خیر‌ است. اینان کسانی‌اند که دوره به دوره می‌آیند و نسل‌ها را به صلح و صلاح و رستگاری می‌خوانند. به رحمت، به مهر. به حیاتی پاکیزه. آن هم از میان دو دست رحمتش! اما از چه رو اشاره به دو دست است؟! ای دوست، چون این باد روح‌افزا بیاید، در آن واحد، دو کار انجام می دهد! چیزهایی را با خود می آورَد و چیزهایی را با خود می برَد! چیزهایی است عطاکردنی که برای تقویت سالکان، نیک و ضروری است، و چیزهایی است زائد و مانع رشد که آنها را می‌زداید و روح و جان سالکان را از شرّشان خلاص می‌کند. دستی دهنده به عطا، و دستی زداینده به خیر. این هر دو دست عین رحمت‌اند. واحدند و در خدمت رشد و صلاح‌اند. هم گیرندگی‌اش خیر است و هم عطاکنندگی‌اش. و آن گاه جوانه‌های حیات پاکیزه از میان زمین مرده و فسردهٔ آدمی بیرون زده و شکوفا می‌گردد.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی