“مسیر بی‌نیازی”

⭐️ اگر چیزی از خدا می‌خواهید، از او بی‌نیازی بخواهید نه داشته‌های بیشتر. داشته‌های بیشتر تو را بی‌نیاز نمی‌کند بلکه نیازمندتر می‌سازد. تو با داشته‌های بیشتر گرفتارتر می‌شوی. یک سالک روح و روانش را بسوی بی‌نیازی سوق می‌دهد. زیرا او مقلد اخلاق خود خداست. خدا بی‌نیاز است سالک نیز سلوکش چنین سمت و سویی دارد. در اینجا منظور از بی‌نیازی آن است که باید روان تو از داشته‌ها و ذخیره‌سازی‌ها رها باشد نه اینکه چیزی برای خوردن و پوشیدن نداشته‌باشی. این یعنی؛ تو نباید حیات خود را به داشتن چیزها و اشیاء گوناگون گره بزنی. اینگونه تو بردهٔ اشیاء می‌شوی. عملاً و رواناً به زیر سلطه‌شان در می‌آیی. آزادی‌ات از دست می رود و تبدیل به سرایدار چیزها خواهی شد. یک سالک همواره از خدا به دعا طلب می‌کند که او را به مسیری هدایت کند که بی نیاز از خلق باشد. این بی نیازی که می‌گویم عین آزادی است. ابتدا از باطن شروع می‌شود و آن‌گاه ظاهر را فرا می‌گیرد. همچون بذری در باطن است که روزی در ظاهر به گُل می‌نشیند. نترس، با بی‌نیازی و فهم آن، تو هیچگاه درمانده نخواهی شد زیرا هر چیزی به موقع در خدمتت خواهد بود آن هم بی‌آنکه خواسته باشی. بدان؛ سالکی که اخلاقش شبیه اخلاق خدا شود، معادلات زندگی‌اش نیز دگر خواهد شد.

مسعود ریاعی