“وَ اَضَلَّهُ اللهُ عَلیٰ عِلمٍ”
ترجمهٔ مفهومی: (و خداوند بر اساس همان علمی که دارند گمراهشان نمود!)
☆ گمراهی علمی! گمراهی بر اساس علم! بر اساس همان چیزی که نجات بخش اش می پندارند! آری، آن که حقیقت طلب نیست، آن که علم اش در خدمت حیات و سازندگی نیست، بر اساس همان دانشی که دارد گمراه می شود! علم اش -بی آنکه بفهمد- او را به گمراهی می کشاند. وسیله ی هلاکتش می شود! و این نکته ای در خور تأمل است. دانشِ چنین کسی نجات بخش نیست، مُهلک است. سعادت نمی آورد، شقاوت را بیشتر می کند. چنین کسی هر چه بیشتر بداند، از حق دورتر شده است! زیرا هدایت، با تسلیم حق بودن محقق می شود نه با انباشتن دانش بیشتر. دانش وقتی مقدس است که در خدمت حقیقت باشد. در خدمت رشد و تعالی باشد. که کارآمد و سازنده باشد. مشکلی را حل کند و باری را از دوش مردمان بر دارد و زندگی را زیباتر کند. بسیاری از دانش ها خادم حیات نیستند و دقیقاً بر ضد حیات اند. محدودکننده و اسارت بار و خفقان آورند. با جریان زنده ی حیات هماهنگ نیستند. ناهماهنگ اند. دانش هایی که به جای زندگی، مرگ می آورند و به جای نشاط، ماتم. پس خدا نیز اصحاب چنین دانش های مخربی را به همان دانش شان گرفتار می کند. آن چنان که می پندارند هدایت یافته اند حال آن که به بیراهه های دور از حقیقت گرفتار آمده اند. پس علم شان بجای نور، هر روز برایشان تاریکی بیشتر می آورد. آنان با علم شان بسوی پرتگاه هلاکت می روند. و این عده در طول تاریخ کم نبوده اند. ای دوست، بلعم باعورا اسم اعظم می دانست! قارون کیمیاگری قابل بود! سامری دانشی اسراری داشت که با بهره گیری از اثر جبرائیلی میتوانست مصنوعی بسازد و آن را بعنوان خدا به خلق الله قالب کند!…
بدان که بدترین و تلخترین عاقبت ها، عاقبت کسی است که علمش او را روانه ی دوزخ کند!
پس هرگز به دانستگی هایت غرّه مشو و راهی جز تسلیم و تواضع در برابر حق تعالی پیش مگیر.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاع