“خِرَد درون”

☆ نور خِرَد همان پیامبر درونی است که اطاعت از آن در راستای اطاعت از خداوند شمرده شده است. باید توجه داشت که خِرَد، ذهن نیست. ذهن حبابی تیره از دانستگی ها و القائات گذشته است که نور خِرَد را پوشانده است. برای رسیدن به نور خِرَد درون، باید با سلوکی جانانه تاریکی ها و شرطی شدگی ها را از ذهن زدود. بدان که پیامبر اسلام (ص) خود تجسم خِرَد الهی بوده اند؛ “اَوَّلُ ما خَلَقَ اللهُ عَقلِی”.
ای دوست، وقتی دریافتی که نور خِرَد همان پیامبر درونی توست، آنگاه این آیه را نیز بخوبی در خواهی یافت؛ “فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤمِنُونَ حَتّی یُحَکِّمُوکَ فِیما شَجَرَ بَینَهم ثُمَّ لا یَجِدُوا فِی اَنفُسِهِم حَرَجَاً مِمّا قَضَیتَ و یُسَلِّمُوا تَسلِیمَاً” (پس چنین نیست که پنداشته اند! به پروردگارت سوگند که آنها ایمان نیاورده اند مگر آن که در مشاجرات و مجادلاتشان، تو را داور قرار دهند. سپس از آنچه حکم کرده ای احساس تنگی نکنند و کاملاً تسلیم حکم باشند!). ای دوست، نور خِرَد همان پیامبر همیشه زنده و در دسترس است که در هر عصری میتوان به آن رجوع نمود و داوری اش را با جان و دل پذیرفت.

مسعود ریاعی