“عجیب است مقوله ی دوستی!”

☆ دوست در هر زمان و مکانی دوستش را دوست می دارد. چه نزدیک باشد چه دور. زنده باشد یا مرده. اینجا باشد یا آنجا. در فقر باشد یا ثروت. در سختی و راحتی. در خنده ها و اشکها. در داشتن ها و نداشتن ها. هم در سکوت و هم در کلام. هم در خلوت و هم در جلوت… دوست نمی تواند از دوستش جدا باشد. آنها شبکه های انرژیایی در هم تنیده اند. روح های به وحدت رسیده اند. دوستی واقعی چنین است. آنها چون ذرات کوانتومی اند و حجاب زمان و مکان تاثیری در روابط شان ندارد. عجیب است این مقوله ی دوستی!

مسعود ریاعی