⭐️ خداوند، این جهان را پویا آفریده است. حیات این جهان در پویایی‌اش است. این بدان معناست که آگاهی‌های امروز همان آگاهی‌های دیروز نیست. انرژی‌های حاکم بر امروز همان انرژی‌های دیروز نیست. این جهان هر آن در حال تغییر است. در حال زایمان و دگر شدن است. درخت امروز همان درخت دیروز نیست. خورشید امروز کجا خورشید دیروز است؟! تمامی پدیده‌ها آن به آن در حال شدن اند. هر آن خلق جدیدی در کار است. این خلق جدید همان خلق قدیم نیست. و قرآن می فرماید؛ “آنها از خلق جدید در شک و تردید اند”! “بَل هُم فِی لَبسٍ مِن خَلقٍ جَدِیدٍ”! خلق جدید، حکم جدید دارد. آن داستان دیگری است. نمی توان یک تصمیم را برای همهٔ زمان‌ها گرفت. تصمیم درست تنها در “حال” معنا می دهد. در موقعیت خودش. خود خداوند هر روز در کاری است؛ “کُلَّ یَومٍ هُوَ فِی شَأنٍ”. فلذا فرزانه کسی است که با این جهانِ پویا هماهنگ باشد. این هماهنگی همان هشیاری است. همان فراست است. با نور خدا دیدن است. زیرا تجلیات تکراری نیستند؛ “لا تَکرارَ فِی التَّجَلِّی”. جریان زندگی اینطور نیست که تو مدام کارهای گذشته را تکرار کنی. تکرار گذشته یک دور باطل است. نشانهٔ رشد نیست، نشانهٔ خفتگی و اضمحلال است. ای دوست، زنده کسی است که با جریان پویای حیات هماهنگ باشد. اینچنین کسی را زنده و بیدار گویند. جز این، مردگی و خفتگی است. از دست دادن فرصت‌ها و رو به هلاکت سپردن است. امام علی(ع) میفرماید:
“لا تُکرِهُوا اَولادَکُم عَلَی آثارِکُم، فَاِنَّهُم مَخلُوقُونَ لِزَمانِِ غَیرِ زَمانِکُم”
(فرزندانتان را به راه و رسم خودتان اجبار نکنید زیرا آنان برای زمانی غیر زمان شما خلق شده اند.)
[شرح نهج البلاغه لابن ابی الحدید ج ۲۰ ص ۲۲۲]
مسعود ریاعی
