اگر می خواهی بیماریهایت ریشه ای شفا یابند؛ “بدن”، “ذهن” و “روح” ات را در هماهنگی نگه دار. هماهنگی کالبد جسمانی با کالبد ذهنی و کالبد روحی، اساس کار است. وقتی در کاری وارد شدی، ذهنت همانجا باشد و روحت همان را نظاره کند. اگر به سجده می روی، بگذار ذهنت نیز تسلیم شود و روحت نیز به سجده افتد. وقتی استکانی را می شویی، ذهنت همانجا باشد و روحت نیز همان کار را ناظر شود. اینکه بدن، کاری کند و ذهن به هپروت رود و روح خواسته ی دیگری داشته باشد، ریشه ی تمام بیماریهای روان تنی است. چنین چیزی تکه تکه کردن خود است. همواره در هر کاری که هستی، خودت را به یاد آور. این یادآوری و این نگاه به خودِ فعال مهم است. از حفظ کار نکن، شرطی شده کار نکن. مگذار که بدن در فعالیتی باشد و ذهن مشغول ورّاجی های خودش باشد و روح نیز در صحرای حیرانی سیر کند. چنین چیزی برای سالکانی که تمامیت وجودشان را خواهانند، بزرگترین خطر است. منشاء بسیاری از بیماریهای ناشناخته نیز همینجاست. از همین تکه تکه شدن است. پس به خودت کمک کن و در هر حال که بودی، متوجه هماهنگی بدن، ذهن و روح ات باش.
مسعود ریاعی
