رؤیا دیدن لزوماً خواب دیدن متعارف نیست. “رؤیا”، یک عالَم انرژیک است که موجودات خود را دارد. قوانین و حاکمیت خود را دارد. سالکانی که وارد عالَم رؤیا می شوند، پیش از هر چیز یاد گرفته اند که ذهن خود را متوقف کنند تا این جهانی را که به آن خو گرفته اند، متوقف کرده، و به آن دیگر وارد شوند. زیرا تنها پس از چنین توقفی است که می توان وارد عالَم انرژیک رؤیا شد. و این کاری است که سالکان در بیداری به انجام می رسانند و نه در خواب معمول. ورود به عوالم رؤیا انرژی بسیار می خواهد. و این انرژی غالباً از بی توجهی به دنیا، دوری از شهوات، و از راه مراقبه و سکوت همه جانبه، جذب و ذخیره می گردد. در عالَم رؤیا، آگاهی های جهت دهنده ای وجود دارد که سالکان رؤیابین از آنها در سلوکشان بهره مند می شوند. یوسف(ع) و مقام یوسفی پادشاه این عالَم است. او کسی است که خداوند فهم و تأویل رؤیا را به او آموخته است. و آنکه خدا او را آموخته باشد ریاستی اصلی و حقیقی دارد. کسی که بدون اذن وارد عالَم بزرگ رؤیا گردد، طرفی نخواهد بست، و چه بسا بعلت ناتوانی در فهم و تأویل آگاهیهای عالَم رؤیا، دچار سردرگمی و اشتباهات عدیده گردد. رؤیا بینی، تعالیم خاص خود را دارد، استاد دارد و خود از شاخه های “حکمت الهی” است. کسانی که فکر کرده اند که با این کتابهای بازاری تعبیر خواب، دانا به عوالم رؤیا می شوند، سخت در اشتباه اند. عالَم رؤیا یک عالَم زنده و پویا است و آن را با کتابهای مرده و اطلاعات سوخته کاری نیست. این بدان معناست که حتی معتبرترین آن کتب قدیمی، در خوشبین ترین وضعیت فقط در همان زمان خودشان کارآمد بوده اند، نه در بقیه زمانها. زیرا “آگاهی” هر آن در حال تطوّر و تحوّل است.
مسعود ریاعی
