وقتی احساس ملالت می کنی، آن را بد نپندار. آن یک اتفاق با برکت است. دارد چیز ارزشمندی در وجودت شکوفا می شود. وقتی دگر داشتن ها و برخورداری ها، برایت لذت بخش و هیجان انگیز نیست، وقتی دگر برایت ثروت و قدرت و شهرت، جاذبه ای ندارند، وقتی دگر رفتن به اینجا و آنجا و دیدار با این کس و آن کس، از جذابیت افتاده اند، وقتی دگر هیچ چیز چون گذشته جذب ات نمی کند، آن برایت یک اتفاق با برکت است. داری آرام آرام به خودت نزدیک می شوی و از اسباب بازی های دنیا می بُرِی. چنین ملالتی را برای سالک، یک ارزش بزرگ و برکتی عظیم می دانم. اگر چنین ملالتی داری، از آن استفاده کن، با آن هماهنگ شو، و به جای بیرون، به درون برو، در درون تو عظمت هایی مسحور کننده است “وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ”. وقتی شکوه درونت را ملاقات کردی، یادت باشد همین احساس ملالتی که بد می انگاشتی، مُحَرّک صادق تو بود!