غذا خوردن، نوعی “غزا”ست. جنگ است. در این جنگ، یا پیروز می شوی، یا شکست می خوری. اگر پیروز شوی، انرژی آنچه که خورده ای را از آنِ خود می کنی. و اگر شکست بخوری، سلامتی ات را از دست می دهی. پس بنگر که چه میخوری و وارد کدام کارزار می شوی. چه “فَلیَنظُرِالانسانُ اِلَی طَعامِهِ”( انسان باید به طعامش بنگرد!). بزرگان گفته اند، آنچه را که چشمانت بخورد، وجودت نیز آن را هضم خواهد کرد. این غذا چه جسمانی باشد، چه روحانی. پس مراقب خوراک چشمانت باش. مراقب خوراک گوشهایت باش. مراقب خوراک احساس و اندیشه ات باش. “طیّبات”، از جنس پیروزی اند. “حلال”، هضم شدنی است. “کلمه طیّبه”، سرشار از نجات و آرامش است. و آنچه “نام خدا” بر آن خوانده شود، حیات بخش و انرژی زاست.
مسعود ریاعی