“عمل، پس از پذیرش آنچه هست!”

   به آنچه داری، راضی باش. ابتدا راضی باش و بعد عمل کن. اگر می گویی که هیچ ندارم، پس به آن هیچ راضی باش، آن را بپذیر، سپس عمل کن. بگذار عملت ریشه در رضایت داشته باشد نه در نارضایتی. این نکته ای اسراری و در عین حال بسیار کارآمد است. نکته ای که پیشینیان می دانستند و عامل بودند، ولی انسان‌های ذهنی امروز، از آن غافلند. برخی با نارضایتی از آنچه که دارند، وارد عمل می شوند. این غلط است. زهر را با خود بردن است. چنین زهری عملت را هم زهرآگین می کند و آنگاه بی دستاورد خواهی بود. از این واضحتر توان گفتنم نیست.

مسعود ریاعی