“نزد خودت”

“آسیه” همسر فرعون، یک بانوی فهیم و با درایت است، بی شک یک “عارفه کامله” است، و این از دعایش در قرآن به وضوح قابل مشاهده است؛ ” رَبّ ابنِ لِی عِندَک بَیتَاً فِی الجَنَّهِ” (پروردگارا، برایم نزد خودت در بهشت، خانه ای بساز). دقت کن، ببین این زن فرهیخته چه می گوید! او کسی نیست که به هر بهشتی برود، بهشت خود خدا را می خواهد، آن هم در خانه ای نزدش. و باز دقت کن، نمی گوید این خانه را خودم می سازم، می گوید؛ “تو بساز”! زیرا خوب می داند آنچه خدا بسازد، فرو ریختنی نیست، زایل شدنی نیست، توهّمی نیست، حقیقی است. عین جاودانگی است. این کلمه “عِندَک”(نزد خودت)، یعنی بهشت خاص. کیفیتی است که هر کس بدان راه ندارد. اینچنین کسان را حتی اگر با زنجیر به بهشت عوام برند، هرگز نروند، چه هر بهشتی بدون “او” برایشان زندان است.

مسعود ریاعی