“تشبّه به خدا”

⭐️ تشبّه به خدا بهترین راه برای آبادی درونی و بیرونی است. دقت کن! تشبّه به خدا، نه تشبّه به این و آن. این تشبّه که می‌گویم همان تَخَلَّقُوا بِاَخلاقِ الله است. همان خداگونگی فرزانگان است. می‌پرسی تشبّه به خدا چگونه محقق می‌شود؟! اگر دل دهی، راهش بسیار بسیط و هموار است؛ ببین خداوند دارای چه اخلاق و چه صفاتی است. به اسماء نیک خداوند دقت کن. آن‌ها را بفهم. بشناس. و آنگاه با تمرین و مداومت همان خُلقیات را در خودت بپَروَر و شکوفا کن. اگر خدا رحمن است رحمانیت را یاد بگیر. بخشایندگی را در هر فرصتی تمرین کن. اگر خداوند فتّاح و گشایش‌گر است، تو نیز به حد وُسع خودت گشایشگر مشکلات دیگران باش. اگر خداوند ستار‌العیوب است، تو نیز پرده‌دری نکن. حرمت نگهدار. اگر خداوند حفیظ و امانتدار است تو نیز امانتدار خوبی باش. خیانت نکن. اگر خداوند وافی است و وفادار به عهدش، تو نیز وفاداری را تمرین کن تا ملکهٔ وجودت گردد… پس لازم نیست به سراغ همهٔ اسماء خدا بروی. اسماء خدا بی‌نهایت است. وقتش را هم نداری. پس همان یک یا چند اسمی که به دلت می‌نشیند و تو را به خود می‌کشاند، کافیست. مفاهیم این اسماء نیک را با روح و جانت دریاب. بفهم‌شان. و آنگاه وجودت را با عمل به مفاهیم‌شان شبیه آن‌ها کن. مظهری از آن‌ها شو. آری چنین است بندگیِ فرزانگان. تشبّه به خدا و نه تشبّه به غیر خدا. پس اگر حقیقتاً آرامش و رستگاری می‌خواهی، اگر خواهان رهایی از رنج بیهوده‌گی هستی، مفهوم تشبّه به خدا را نیک دریاب و نیک عامل باش. ای دوست، خود خدا، بهترین و زنده‌ترین الگوست. و یادت باشد که فطرت تو الهی است و تو به صورت او خلق شده‌ای؛ “خَلَقَ اللهُ آدَمَ عَلیٰ صُورتِهِ”!

مسعود ریاعی