“دو رکعت نماز کُن فَیَکُون”

⭐️ محزون و مستأصل گفت؛ چه کنم که در برزخ افکار مانده‌ام؟! مرا فکری تازه‌ بده!
خندیدم و گفتم؛ از آنجا که می‌خواهی فکر را با فکری دیگر از میان برداری پس به ناچار همیشه در برزخ افکار خواهی بود! اگر از من می‌پرسی؛ برخیز و دو رکعت نماز “کن فیکون” بخوان تا خداوند نوری راستین در قلبت فروزان نماید و همهٔ باورها و افکار و عقاید ناکارآمدی که عمری به اسارتت در آورده‌ به کلی محو و نابود شوند. نور حیات و آگاهی بخواه. فکر به چه دردت می‌خورد؟! این افکار رنگارنگ بوده‌اند که تو را امروزه اینچنین محزون و مستأصل نموده‌اند. از آنها نجات نطلب. برخیز و دو رکعت نماز کُن فَیَکُون بخوان قربةً اِلَی الله. تا آنچنان بشوی که خدا می‌خواهد نه آنچنان که افکارت می‌خواهند. آیا تا بحال چنین نمازی خوانده‌ای؟! آیا تا بحال از خداوند چنین خواسته‌ای که تو را از پیلهٔ باورها و افکار خودبافته‌ات بدر آورَد؟! تا آزادت کند؟! برخیز و معطل نکن که ‌چنین نمازی آن هم در این روزگاران شب‌زده و پر فریب از نان شب هم ضروری‌تر می‌نماید. چه آن آغاز فرآیند نجات است.

مسعود ریاعی