“رکن خَیال”

⭐️ در روح کیفیتی خلاق و نیرومند وجود دارد، تحت عنوان رکن خَیال. خداوند این قابلیت خلاق و گسترده را در انسان از آن رو به ودیعت نهاده تا آدمی از آن در راه کسب معرفت الهی بهره گیرد. آن همچون آینه‌ای زنده است که خداوند صور اسماء و حقایق صفات را بر آن می‌تاباند و خود را با آن مرحله به مرحله می‌شناساند. اما امروزه انسان‌ها از این قابلیت کارآمد، از این رکن خَیال ارزشمند، استفادهٔ نابجا می‌کنند. آن را در راه آرزوپروری و رسیدن به سهم بیشتر دنیوی و نیل به دیگر خواهش‌های نفسانی بکار می‌بندند. آنها رکن خیال‌شان را که ودیعتی الهی است، مسموم و بیمار کرده‌اند. به واقع آن را بر ضد خویش بکار برده‌اند. رکن خَیال، برزخی است میان عالَم معقولِ بی‌شکل و عالَم محسوس جسمانی. تصویرات و تصورات در این برزخ میانی شکل می‌گیرند. از این برزخ هم می‌توان در راه رشد و تعالی روح بهره برد و همان می‌توان به حضیض ذلت و گرفتاری بیشتر فرو رفت. و این بستگی به آن دارد که از عالَم خیال چه استفاده‌ای می‌کنی. چه تصوراتی را فرافکنی می‌کنی. چه می‌سازی و چه را برای خویش به ظهور می‌رسانی. و در یک کلام خود را در اختیار که و چه قرار می‌دهی. ای دوست، رکن خیال‌ات را پاک کن. شفاف کن. آرزوپروری و آرمان‌پرستی را به دور بینداز. تو چیزی نساز. بگذار خدای حقْ خود آنچه را که بخواهد بر آن بتاباند. بگذار او بسازد. زیرا خدایی که مطلقاً خیر است هر آنچه را که بتاباند خیر است و جز خیر نمی‌تواند باشد. بدان که سالکان فرهیخته رکن خیال‌شان را به تمامی به خیر مطلق سپرده‌اند. فلذا آن به آن در حال مشاهده بسر می‌برند و مرحله به مرحله به معرفت از الوهیت خویش نزدیک و نزدیک‌تر می‌گردند.

مسعود ریاعی