“لذت و شادکامی کیفیتی خداداده است”

⭐️ تا می‌توانی با نشاط باش و از زندگی‌ات لذت ببر. از فرصتی که خداوند در اختیارت گذاشته، لذت ببر. اما لذت معقول. لذتی که باعث آزار رساندن به دیگری نمی‌شود. لذتی که به دیگران آسیب نمی‌زند. خداوند مخالف لذت و‌ شادمانی نیست. اگر کسی چنین چیزی به تو القا کرده، دروغ گفته است. فریبت داده است. زیرا ذهن افراد محزون را راحت‌تر می توان در دست گرفت. حزن و اندوه نشانهٔ خداداری نیست. مگر نخوانده‌ای که فرمود؛”اِنَّ اَولِیاءَ اللهِ لا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنُونَ”. خوف و حزن را دور بینداز. به زندگی سلام کن و از داشته‌هایت لذت ببر. در حسرت نداشته‌هایت فرو نرو. داشته‌هایت را -اگرچه اندک باشند- دریاب. توجه به داشته‌های نیک‌ خداداده‌ات، خودْ یک شکرگزاری عملی است و باعث ازدیاد آنها می‌شود. تو فقط زمانی که شاد و بانشاطی می‌توانی به خود و به خلق خدا خدمت کنی. حزن و اندوه و توی سر زدن مشکلی را حل نمی‌کند بلکه مدام بر مشکلات می‌افزاید. آرامش و نشاط از خردمندی است. عصری که در آن بسر می‌بریم به اندازهٔ کافی سختی و فشار دارد، آن را با حزن و افسردگی و غم‌پروری افزون‌تر نکن. تا می‌توانی خوش‌حال باش و خوش‌حالی بخش. سالم باش و سلامتی بخش. بدان که اغلب جنایت‌ها و نابهنجاری‌ها در سطح جهان مربوط به انسان‌های محزون و افسرده و ناشاد است. انسان شاد و شادکام نمی‌تواند جنایت کند. این تقریباً محال است. جنایت‌ کار انسان بیمار و محزون و ترسان است. تو شاد و بانشاط باش. در هر حالی از جریان حیات انرژی بگیر و دیگران را روحیه ببخش. این شیوهٔ درست زندگی و شیوهٔ درست روبرو شدن با مشکلات عدیده است

مسعود ریاعی