“خود عشق اصل است”!

⭐️ عاشق واقعی کسی است که خود عشق برایش اصل است. خود عشق برای او مهم است. این خود عشق است که کیمیاگری می‌کند. وصال معشوق می‌خواهد اتفاق بیفتد، می‌خواهد اتفاق نیفتد. زیرا نکته این نیست. عاشق واقعی حتی اگر جواب رد از معشوق بشنود، ناراضی و ناخشنود نمی‌شود. او با همان جواب منفی حال می‌کند. عاشق راستین، قهر معشوق را همچون لطف او می‌ستاید. قهر و لطف برایش یکی است. قهر و لطف او را دگرگون نمی‌کند. زیرا او خودِ عشق را دارد. اصل پیش اوست. قهر و لطف، عَرَضیات‌ ماجرا هستند. جواب مثبت یا منفی، هیچ خدشه‌ای در عشق راستین ایجاد نمی‌کنند. آنهایی که با جواب نگرفتن، ناراحت و پشیمان می‌شوند، عاشق واقعی نیستند. زیرا آنها خواهش نفس‌ خودشان را دوست دارند. بگذار حکایتی برایت نقل کنم؛ به مجنون گفتند؛ “بله” را بیشتر دوست داری یا “نه” را. او بِلا فاصله گفت ”نه” را. از او پرسیدند به چه دلیل؟! گفت؛ از آن رو که روزی به لیلی گفتم آیا مرا دوست داری؟ گفت؛ “نه”! من عاشق این “نه”ای هستم که از دهانش بیرون زد. من این “نه” را می‌ستایم و همواره با آن حال می‌کنم…
مجنون نمونهٔ یک عاشق راستین و یک برندهٔ واقعی است. او به وفور اکسیر کیمیاگری را در خود نهفته دارد.

مسعود ریاعی